Perspectief 8

Er ligt een eiland in de vijver. Alsof de grond in dit water een kruimel van zichzelf vergat. Of die ene boom geweigerd heeft zich te verplaatsen toen de eenden en de vissen kwamen.

Wie weet wat zich daar verzamelt na zonsondergang. Alle zielen die ooit in de kamers ertegenover sliepen in een kring rond de boom. Of misschien meren in het maanlicht de wezens aan waar niet meer in wordt geloofd. Vergeten kobolden, elfen, eenhoorns die zich rond de boom beklagen over de grote onttovering die de mensheid voor zoveel mogelijkheden blind maakte.

Of weert de boom gezelschap? Staat hij afgezonderd omdat hij eenzaamheid verlangt? Een groen eerbetoon aan het solitaire leven verderop. Een oeroude, gewortelde monnik.

Onze eerste God was een boom. Voordat we de man aan het kruis vereerden, de god van de berg, het vuur, de maan, voor dat alles vereerden wij de boom. Vanwege die tweeledige beweging. Armen naar de hemel, wortels in de grond. Groei naar het donker en het licht tegelijk. ‘Als ik weet dat morgen de wereld vergaat, plant ik vandaag een boom’ zou de kerkhervormer Maarten Luther ooit hebben gezegd. Het meest hoopvolle wezen op onze planeet. Hout en sap dat ons overleeft, lucht geeft aan nieuwe generaties. Zich soms uit zelfbescherming op een eiland terugtrekt.

© Marjolijn van Heemstra

Een begeleidend boekje gratis te verkrijgen in het onthaal van de Abdij bundelt duidende en poëtische teksten van auteur Marjolijn van Heemstra.