Perspectief 6

Water brengt leven maar niemand weet waar het water vandaan kwam. Ergens uit de kosmos. Zoals de meeste zaken. Maar wanneer? Waarom? En hoe? Was er een andere planeet met beken als deze waar iets of iemand besloot het water te delen? Of ging het water zelf op zoek naar een nieuwe plek om door te leven? Misschien zijn wij niet meer dan een gevolg van het verlangen van vocht om de kosmos door te trekken. Het is moeilijk te bevatten dat we bij elke stroom, elke kleine waterplas kijken naar de allereerste oorzaak van al het andere om ons heen.

Wat wil het water? Naar zee, zeggen we. Maar het stroomt niet alleen naar beneden. In de stammen om ons heen gaat het loodrecht omhoog, via wortels naar takken, naar blad, via blad richting wolken. En binnenin ons schiet het tot in elke uithoek van het lijf. Het water trekt het liefst door alle vezels van de wereld. Maar wie bidt nog tot de waterwezens? Wie eert nog wat er in de poelen en rivieren leeft? Waar is het heiligdom voor dit heldere bewijs dat het heelal ons goed gezind is? Water brengt leven en veel te lang al nemen wij dat voor lief. Soms stel ik me voor dat de droogte betekent dat het water vertrekt zoals het kwam. De dampkring uit, de leegte in, op weg naar betere planeten.

© Marjolijn van Heemstra

Een begeleidend boekje gratis te verkrijgen in het onthaal van de Abdij bundelt duidende en poëtische teksten van auteur Marjolijn van Heemstra.