Perspectief 4

Het stenen muurtje. De scheidslijn tussen het openbare en het sacrale deel van dit domein. Hier wij en daarachter het terrein van de monniken. De grens tussen werelds en religieus is een warm ogend muurtje van verweerde stenen waarvan hoekjes zijn verdwenen en geen voeg gelijkloopt.

Als je er lang naar kijkt valt op hoeveel zo'n muurtje niet is. Geen deel van een huis, geen stoel, geen plaats om te rusten. Niet meer dan een tussen, een brokkelige grens. Of is een grens zelf ook een plek? En zo ja, waartoe behoort die dan? Is deze omheining religieus, werelds of half half? Een samenkomst of geen van beide?

Een ondoorgrondelijk stapeltje stenen is het, dat het ene van het andere scheidt zonder kant te kiezen. Houdt het hen binnen? Houdt het ons buiten?

Heeft iemand ooit geprobeerd erover heen te klimmen? En zo ja, welke kant op?

Verderop gaat het muurtje over in een haag, een levende scheidslijn van takken en bladeren. Minder grens, meer een omsluiting. Misschien om wat erachter verscholen ligt: de graven. Waar heilig en werelds zijn gescheiden door hardgebakken klei is de overgang tussen dood en levend een bewegend, groen en zacht, met hier en daar een gat.

© Marjolijn van Heemstra

Een begeleidend boekje gratis te verkrijgen in het onthaal van de Abdij bundelt duidende en poëtische teksten van auteur Marjolijn van Heemstra.