Ontmoet Wilfried, van jongsaf kind aan huis

Wilfried Van De Sande aan de watermolen.

“Wij vierden nieuwjaar in de Mariapoort”

Wilfried Van de Sande kwam als kleine jongen al in de Abdij van Park. Hij wandelt er nog steeds even graag als toen. “Allemaal dankzij mijn grootvader, die vroeger in de Mariapoort woonde. Ik heb zelfs ooit nog gedacht om hier een restaurantje te beginnen!”

Wilfried (76) is, ondanks het regenweer, op wandel in de abdijsite. “Ik passeer hier regelmatig om te genieten van de rust. Ik drink ook graag een koffietje in de brasserie. Het Huis van de Polyfonie in de Mariapoort heb ik nog niet bezocht, nee. Dat was vroeger wel even anders”, stelt hij.

Vroeger is het midden van de vorige eeuw. “Ik kwam hier toen vaak op visite bij mijn grootvader, Jef Van de Sande. Hij woonde in de Mariapoort. Als je binnenkomt, was er rechts een woonkamer, met een Leuvense stoof in het midden. Boven, waar nu de concertzaal is, was een toneelzaal."

Een archiefbeeld van Jef Van De Sande aan de Mariapoort.

Mooie herinneringen

Jef ‘Jefke’ Van De Sande was de klusjesman en de kok van de paters-norbertijnen. Hij is indertijd naar Abdij van Park gekomen met de abt van Tongerlo. "Dat moet op het einde van de negentiende eeuw geweest zijn. Hij is hier ook getrouwd met Coletta, die deel uitmaakte van het onderhoudspersoneel van het klooster. Jaja, een romance tussen de kok en de kuisvrouw”, lacht Wilfried.

“Iedere zondag kwamen we van de Naamsesteenweg te voet naar hier”, herinnert Wilfried zich. “Mijn grootvader had een mooie moestuin met prei, selder, wortelen… en een kleine boerderij, waar hij konijnen kweekte. Als kind heb ik hier nog visjes gevangen – de vijvers waren toen nog van viskwekerij Bellefroid. Ja, dat zijn mooie herinneringen.”

Graan bij de molenaar

“Met nieuwjaar hielden we ons familiefeest in de Mariapoort. Op het menu: (gekweekt) konijn met pruimen. En ik weet niet of het nu nog zo is, maar langs de poort was een nis in de muur. Daar bewaarde mijn grootvader zijn wijncollectie. Ik was nog te jong, maar heel wat van mijn nonkels en tantes hebben daar plezier aan beleefd”, knipoogt Wilfried.

Jef is in de abdij gebleven tot aan zijn dood, in 1960. “Hij ligt hier ook begraven op het kerkhof”, vertelt Wilfried. “Ook mijn meter Jeanne, zijn jongste dochter, ligt daar. Ik ben hen nog vaak gaan groeten. Soms in het gezelschap van mijn latere echtgenote, wat ertoe heeft geleid dat we hier onze trouwfoto’s hebben laten maken. Die prijken trouwens ook in het digitaal trouwalbum van de abdij.”

Langs de Mariapoort was een nis in de muur. Daar bewaarde mijn grootvader zijn wijncollectie.

Een archiefbeeld van Wilfried Van De Sande, aan de slag in de keuken van de Abdij van Park.

Een eigen restaurantje?

Wilfried zelf is al jaren gepensioneerd als leerkracht, maar volgde ook een kokopleiding. “Zo ben ik alsnog in de voetsporen van mijn bompa getreden”, zegt Wilfried. “Ik heb hier eind jaren ’70 zelfs de catering gedaan voor een trouwfeest. In de abdijkeuken, waar Jef nog gekookt heeft. Die was toen al geweldig goed uitgerust. Bijna een industriële keuken, zoals in een restaurant.”

“Ik heb ooit nog gedacht om hier een restaurantje te beginnen, maar dat is er niet van gekomen. De abdijsite heeft echter een aantrekkingskracht die er ook nog was toen ze in verval was. Het groen, het water, de historische gebouwen… Echt fantastisch. Zelfs mijn schoonouders hadden thuis een ets van de Abdij van Park hangen. Ik zal hier altijd graag komen”, besluit Wilfried.